სტუდენტებზე ფოკუსირებული სწავლება  არის  მეთოდი, რომელიც აქცენტს აკეთებს სტუდენტების მოთხოვნილებებზე და სასწავლო პროცესის წარმმართველად არ მიიჩნევს ლექტორების და ადმინისტრაციის სურვილებს. ეს მეთოდი სასწავლო პროგრამის დაგეგმვაზე, კურსების შინაარსსა და ინტერაქტიულობაზე ახალ ხედვას გვთავაზობს.

ტრადიციული სწავლების მეთოდისგან განსხვავებით,  რომელშიც პროცესის წამყვანი ლექტორია, ეს მოდელი ფოკუსირებულია სტუდენტების მოთხოვნილებებზე, შესაძლებლობებზე, ინტერესებზე, სწავლების პროცესში კი ლექტორის ერთადერთი ფუნქცია – სტუდენტების დახმარება და პროცესის მიმდინარეობისთვის თვალყურის დევნებაა. ლექტორებზე ორიენტირებული მოდელში სტუდენტები პასიურ როლს ასრულებენ და მხოლოდ ინფორმაციის მიმღებები არიან. სტუდენტებზე ფოკუსირებული სისტემა კი გვთავაზობს  ტრადიციული როლების გაცვლას და სტუდენტებს საშუალებას აძლევს აქტიურად ჩაერთონ სასწავლო პროცესში. Continue reading სტუდენტებზე ორიენტირებული სწავლება →

სანამ უნივერსიტეტის,როგორც დამოუკიდებელი სოციალური ინსტიტუტის საზოგადოებრივ პასუხისმგებლობებს, უფლებებსა და თავისუფლებებს განვიხილავთ, მოკლედ განვმარტოთ რას გულისხმობს ავტონომიურობის იდეა. კლასიკური განსაზღვრებით ავტონომია „თვითმმართველობაა“ – რესურსების, უფლებებისა და პასუხისმგებლობების გადანაწილების სისტემა, რომელიც სახელმწიფო ინსტიტუციების კონტროლისგან თავისუფალია.(Autonomy  – αὐτονομία – auto- ”self” + νόμος nomos, “law”) Continue reading უნივერსიტეტი და ავტონომია →

ჯოელ სპრინგის “Primer of libertarian Education”-ის მიხედვით

„ყოველი სწავლება დღეს დესპოტიზმია. შეუძლებელია ახალგაზრდისათვის გზის გაკვალვა ისე, რომ პირისპირ არ შეეჯახოს მორჩილების მოთხოვნაში დამალულ ტირანიას: „იქ წადი, ასე გააკეთე, წაიკითხე, დაწერე, ადექი, დაჯექი“ – შესაძლოა ეს ენა სამუდამოდ გამოყენებოდეს ახალგაზრდებთან კომუნიკაციისას“ (უილიამ გოდვინი)

თანამედროვე გამოწვევის საპასუხოდ, რომელიც „ნაციონალური განათლების“ საპირისპირო თეზისებსა და პრინციპებზე იქნება დაფუძნებული, ჯოელ სპრინგი ეყრდნობა ადრეულ ლიბერტარიანელ მოაზროვნეებს, რომ ჩამოაყალიბოს განათლების ხუთი ფუნდამენტური ასპექტი: საგანმანათლებლო დაწესებულებების როლი, მოსწავლეთა და სტუდენტთა ავტონომია, ინდივიდუალური ცნობიერების განვითარება, სექსუალური/გენდერული თავისუფლება და ბავშვის სტატუსი – აგრეთვე ამ ასპექტთა მნიშვნელობა ლიბერტარულ მოძრაობაში, რომელიც საგანმანათლებლო სისტემის ძირეულ გარდაქმნას მოითხოვს.

უფრო ადვილია დააფიქსირო ოპოზიციური აზრი საჯარო განათლების იმ ფორმაზე, რა ფორმითაც ეს სისტემა ჩამოყალიბდა და დღეს გვაქვს, ვიდრე მოახდინო პოზიტიური ალტერნატივის არტიკულაცია, განსხვავებული შეხედულებებით განათლებაზე, როგორც სამუშაო ძალის მოსამზადებელ,ან ინდივიდის მორჩილ მოქალაქედ ჩამომაყალიბებელ სისტემაზე. სპრინგი მიზნებზე, მეთოდებსა და განათლების შინაარსზე აქცენტირდება.მისი „ლიბერტარული განათლების სახელმძღვანელო“ (მონრეალი,1975)  მნიშვნელობა არა მარტო თანამედროვე განათლების სისტემის ფუნდამენტურად კრიტიკული დისკურსის ჩამომაყალიბებელ, არამედ საგანმანათლებლო სივრცის ლიბერტარული კონცეფციის მაარტიკულირებელ როლშია. Continue reading ლიბერტარული განათლება – ალტერნატივა →